۸۹.۷.۷ تهران ـ پستو

آمدم اینجا که بنویسم٬ 

بنویسم که مبادا یادم برود٬ 

مبادا یادم برود امشب ماهتاب مهتابی تر از هر وقت بود و 

دلم... 

وااای دلم... 

چه طعم زیبایی است با کبوتر پر گشودن و رها شدن... 

تا طعم گس پرواز با باز را نچشیده باشی جنس حرف امشب مرا در نمی یابی... 

همین چند جمله برای این صفحه بس است... 

دوست ندارم غیر از محارم کسی بداند در این دل کوچکم چه می گذرد... 

پ ن) دست تون درد نکنه٬ایشالا تو شادی هاتون جبران کنیم!!

پ ن) یادت نره من اینجا بودما...