این روزا با پاندمی شدن بلای خانمان سوز (؟) انفولانزا بر ان شدم تا شعری در این باب براتون بنویسم...
راست اش زبان ساده و جامع بودن این شعر برای من که خیلی جالب بود٬جالب تر هم اینجا بود که وقتی به اخر شعر رسیدم با یه نام اشنا برخورد کردم! *باهر*
بعدا کاشف به عمل اومد که که شاعر محترم این شعر ٬برادر محترم پروفسور باهر خودمون هستن!
ایشون دکتر غلامرضا باهر فوق تخصص اطفال از شاگردای دکتر قریب هستن.که چند دیوان شعر هم ازشون به چاپ رسیده...
خوب اطاله کلام کافیه٬بریم ببینیم اقای دکتر چی گفتن!
انفولانزای خوکی
به قصد انفولانزا٬ نوع خوکی بخوان شعرم٬اگر سر کیف و کوکی
کند این شعر٬اگه مردمان را رهاند زین مرض٬پیر و جوان را
بود مقصود شعرم دستگیری ز مردم٬از طریق پیشگیری
کنم توصیف٬این درد و بلا را که پایین اورم من ابتلا را
سبب٬این درد را ویروس باشد طریق انتقالش بوس باشد
مرام دست دادن٬دیده بوسی خطا باشد به هر ختم و عروسی
نشستن در کنار فرد ناقل نباشد کار هر انسان عاقل
طریق دیگرش دست کثیف است که این هم چاره اش صابون و لیف است
تماس دست با اشیا ملموس کند الوده انسان را به ویروس
ننوشد عاقل از ظرف کسی اب نخواهد او ز کس٬لیوان و بشقاب
بگیرد وقت سرفه بر دهان دست که این هم منشا الودگی هست
گذارد پوششی بر روی بینی به وقت عطسه های این چنینی
نهد او دستمالی ساده در کف ولی پاکیزه و یکبار مصرف
کند ان را پس از مصرف مچاله نهد در داخل سطل زباله
چو خواهی ره بر این ویروس بندی ز ناقل دور شو یک متر و اندی (!!)
برو نزد پزشک حاذق و تیز ز خود درمانی ای عاقل بپرهیز
تب و سرفه٬گلو درد و بدن درد کند یکباره سیمای تو را زرد
ز اب بینی و بی اشتهایی چه خوش باشد اگر یابی رهایی
به اب و سوپ گرم و استراحت شوی بی شک٬ز بیماری تو راحت
کنی گر پیشگیری قبل درمان رهانی خویش را از رنج و هرمان
ز ایمان هر وجودی ریشه دارد ره پاکیزگی را پیشه دارد
رهاند خویش را از تیرگی ها کند پرهیز از الودگی ها
ز دست انفولانزا٬داد و فریاد که جان را می دهد گه گاه بر باد
بیا با پیشگیری قبل درمان شویم از قید این ویروس ازاد
بنازم من به این دستان ماهر که از هر پنجه اش ریزد جواهر!
میان شاعران نکته پرداز ندیدم نخبه ای مانند باهر!!
پ ن۱: تو دل تون نگید تنبل شدم و دیگه خودم نمی نویسم هااا٬نه! ترجیح می دم نوشته های این روزام اسیر دفتر خاطرات حقیقی ام بمونن...
پ ن۲: یکی از دوستام بهم یه جاسوییچی چوبی کار دست داده که بسیار زیباست! یه ماهی بسیار بسیار قشنگه! یکی دیگه از دوس جونام هم از اون دور دورا برام یه صدف اورده بود که برام ارزش معنوی قابل توجهی داشت٬صدف رو با هزار ترفند سوراخ کردم و ازش زنجیر رد کردم تا بتونه ام به جا سوییچی ام اویزوون اش کنم! حالا یه جاسوییچی خیلی خیلی خوججل( همون خوشگل خودمون) دارم!