سه شنبه

این روزها جز یکی از همان هزاران روزیست که دلم حال خوشی ندارد... 

دیگر می شود گفت٬خیلی وقت است که برای هیچ کس و هیچ چیز نمی نویسم.. 

یعنی راستش را بخواهی نمی توانم که بنویسم و این اتفاق به ظاهر خیلی کوچک٬نیاز بسیار عمیق روح من بوده و انگار کن که هست.. 

و حالا من مانده ام و دستی که از دور نمی گذارد من رفع عطش کنم.. 

قلم ام که دلتنگی می کند٬

مهمان دست های سردم می شود و 

خط خطی می کند روح پر عطشم را..  

شاید همین است که دلم حسابی پر است..

.. 

. 

دلم هوس خیلی چیزها دارد..  

هوس صفحه ی سفید new massage که هر چه همان لحظه روی دلم سنگینی می کند را بنویسم و send کنم برای یکی در همین نزدیکی ها.. 

یکی که بخواند و یک صفحه ی سفید سفید برایم reply کند.. 

و من بدانم که او نیز از قبیله ی من است و من تنها بار این غم را به دوش نمی کشم.. 

پ ن) حالم خوب نیست ‏‏.. 

سرم درد می کنه 

مسکن داری؟