فصل جدید

اغاز می کنم فصل جدیدی از زندگی ام را به نام ذاتی که همه موجودات نا اگاهانه واله او هستند و او تنها حقیقتی است که شایستگی پرستش دارد... 

و سپاس می گذارم ان خداوندی را که غیر از او محمودی نیست... 

. 

. 

. 

تمام شد...و حالا شروعی دوباره...خودم رو پیدا کردم٬خیلی زودتر از اون چیزی که فکرشو می کردم. 

و این شروع نیز مثل همه ی شروع ها به من هدیه کرده کلی شور و طراوت و سر زندگی رو... 

شکر!خدا جون شکر! 

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ 

امروز سه شنبه بود.سه شنبه ای که گره خورده با معرق و چوب و استاد.... 

امروز کمی دیرتر از حد معمول از خواب بیدار شدم و راهی کلاس شدم . 

وقتی رسیدم جلوی در کارگاه٬ راست اش روم نمی شد برم تو.اخه چند وقتی بود یه خط در میون به کلاس سر زده بودم و...درگیر این فکرا بودم که صدای خنده های شیرین خشایار منو به خودم اوورد... 

{به به!خاله س!چه عجب! زود بیاین تو که بچه ها کلی وقته منتظرتون هستن}  

رفتم تو... 

 باز نگاه مهربون استاد بود و ریحانه و حامد و جای خالی اقای بصیر زاده عزیز و کلی چهره جدید. 

استاد گفت:پس چرا وایسادی دختر؟معلوم هست کجایی؟بیا تو که کلی کار داریم.من و دست تنها کجا گذاشتی رفتی؟ 

یخ ام شکست.کیفم و گذاشتم رو میز و شروع کردم با بچه ها خوش و بش کردن.کلی کار داشتم. 

......... 

وقتی به خودم اومدم ساعت ۴ بعد از ظهر بود!من بودم و استاد و کلاس خالی ولباسام که پر بود از خاک اره و چوب و ... 

از استاد خداحافظی کردم رفتم و برای ثبت نام  ترم جدید کلاس زبان ... 

خداجون شکرت...چه قدر شیرین بود لحظه های اغازین این شروع دوباره!  

پ ن۱:ممنون ام از همه دوستانی که یاورم بودن تو اون لحظات سخت.لحظه های سخت شکستن پوسته.شرمنده ام اگه خواسته و نا خواسته خاطرشون رو مکدر کردم.ان شا الله بتونم تو شادی هاتون جبران کنم. 

پ ن۲:دیشب تا ساعت ۲ بیدار بودم.جلد ۱ کتاب اشنایی با قران شهید مطهری رو تموم کردم و ۵۰ صفحه اول جلد ۲ رو هم خوندم.باور کنید انقدر شیرین بود که نمی تونستم ببندم اش! 

پ ن ۳:به قول درویش مصطفی:       یا علی مددی