ایستگاه خدا

قطار که به مقصد خدا می رفت لختی در ایستگاه دنیا توقف کرد.کسی رو به جهانیان کرد و گفت: مقصد ما خداست.کیست که با ما سفر کند؟کیست که رنج و عشق توام بخواهد؟دنیا ایستگاهی است برای گذشتن. 

قرن ها گذشت٬اما از بیشمار ادمیان جز اندکی بر ان سوار نشدند.از جهان تا خدا هزار ایستگاه بود.در هر ایستگاه که قطار می ایستاد چند نفر کم می شد.قطار می گذشت و سبک می شد٬زیرا سبکی قانون راه خداست... 

قطار که به مقصد خدا می رفت به ایستگاه بهشت رسید.کسی گفت:اینجا بهشت است.مسافران بهشتی پیاده شوند.انهایی که پیاده شدند بهشتی شدند٬اما انجا ایستگاه اخر نبود... 

اندکی ماندند٬قطار دوباره راه افتاد و بهشت جا ماند.انگاه خدا رو به مسافران اش کرد و گفت: درود بر شما انکه مرا می خواهد از بهشت عبور میکند... 

قطار به ایستگاه اخر رسید ولی انجا دیگر نه قطار بود نه مسافری... 

لحظه ای درنگ... 

اولین بار این مطلب و تو ویژه نامه دلدار گلشن خوندم...حس اون روزم به خاطر شرایط جوی چیز دیگه ای بود...اون روز من معتکف بودم... 

دو سال از اون روز گذشت...دوباره امروز خوندم اش...حس امروزم جالب تر بود... 

ایا ما اصلا سوار این قطار شدیم؟  

{قرن ها گذشت٬اما از بیشمار ادمیان جز اندکی بر ان سوار نشدند. }

اگه سوار شدیم٬استگاه چندم پیاده شدیم؟ زرق و برق کدوم ایستگاه چشم مون و پر کرد؟

{از جهان تا خدا هزار ایستگاه بود... }

لحظه ای درنگ... 

ارزش ما به عنوان خلیفة الله چیه؟ جز خودش؟  

من که همه دارایی مو دادم و گناه خریدم...خودم و خرج نفس ام کردم...نتونستم بلیطی بخرم...  

پ ن۱:امروز رفتیم دانشگاه٬بعد از اینکه دو ساعت منتظر استاد عزیز نشستیم٬به اطلاع مون رسوندن که کلاس صبح و عصر هر دو کنسل ه... من که مسیرم نزدیک بود.چهره بچه هایی که از کرج و اسلام اباد میان دیدنی بود!

یاد پست دیروز افتادم...اما نه٬هنوز زوده واسه غر زدن...نه...نه! اصلا غر چرا؟ اعترض! این خوبه... 

پ ن ۲: امروز در راستای فرار از تنبلی و کلی اهداف مقدس دیگه از دانشگاه تا خونه پیاده اومدم...  

تصمیم دارم این کارو ادامه بدم...به به! 

پ ن ۳: دم اقای احمدی نژاد هم به مقدار قابل توجهی گرم! 

۱۴