امامزاده صالح

ازمایشگاه شیمی محیط تشکیل نشد.ساعت ۱۲:۳۰ـ۱۲ بود که از دانشگاه اومدم بیرون... 

این ترم دانشگاه رو یه جور دیگه دوست دارم...انگار همه چی سر جاشه...از اساتید گرفته تا فیلم هندی های زنگای تفریح...هر چی می گذره بیشتر رشته ام و دوست می دارم... 

خدا رو شکر 

اومدم و اومدم و اومدم تا رسیدم سر خیابون ولی عصر...از خیابون رد شدم...اون طرف خط عابر یه خانوم مسن با نگاه پر از دغدغه نگاه ام می کرد...بهش رسیدم ...  

دخترم٬می شه منو ببری اون طرف خیابون؟  

... 

حتما مادر جان٬دست اش رو گرفتم و بردم اش اون سمت خیابون...از سختی که تو راه رفتن اش بود می شد فهمید که از پا درد یا کمر درد رنج می بره... 

رسیدیم اون سمت خیابون...نگاهی به صورت اش انداختم...پر از اضطراب بود...گفتم : مادر جان مشکلی پیش اومده؟ 

اشک تو چشماش جمع شد... 

گفت : صبح از کرج اومدم اینجا که برم دکتر...دکتر برام یه عکس رادیولوژی از کمر و پام نوشت به اضافه دو تا سنوگرافی از کلیه و کبدم... 

از دکتر که اومدم بیرون ٬رفتم که روغن بخرم٬ اما تمام عکسا رو همراه تمام مدارک ام گم کردم... 

گفتم : نگران نباشید٬الان با هم می گردیم و پیداش می کنیم... 

روغن و از دست اش گرفتم و مسیر اومده رو برگشتیم...دونه دونه از مغازه ها پرس و جو می کردم... 

طفلی خیلی خسته شده بود...بهش گفتم همون جا بشینه تا من برگردم... 

زیر لب ذکر می گفتم و دنبال اش می گشتم...نبود! 

تمام مغازه ها...بانک ها..دکه ها...همه جا... 

نبود... 

چاره ای نبود٬باید بر می گشتم...دل نگاه کردن تو صورت اش رو نداشتم... 

بر گشتم پیش اش...از صورت ام فهمید... 

گفتم: نا امید نشین...اونا به درد کسی نمی خوره...حتما پیدا می شه... 

گفتم: راستی شماره اون رادیولوژی که رفتید رو دارید؟ 

برای لحظه ای چشماش خندید٬ اره دخترم...زنگ زدم.موضوع رو برای خانوم منشی توضیح دادم... 

گفت: چیزی نیاوردن...گفت شماره تو پرونده هست٬اگه خبری شد حتما اطلاع می ده...  

اها! فروشگاه سپه! روغن و از اونجا خریده...پله های فروشگاه و چند تا یکی کردم و خودم رسوندم جلوی در مدیریت ( اطلاعات گفته بود برم اونجا)... 

نبود! 

دیگه هیچی به مغزم نمی رسید... 

اومدم پایین... 

بهم گفت: یک سال بود که خورد خورد پس انداز کرده بودم برای امروز... 

یه نگاهی به گنبد امام زاده صالح انداخت و گفت: خدایا شکرت! 

ازم یه دنیا تشکر کرد و رفت... 

من موندم و یه دنیا استصال... 

چه قدر بده هیچ کاری از دست ات بر نیاد... 

دوستان می شه همتون از خدا بخواید عکسای خانومه پیدا شه؟ 

شکر 

پ ن ۱: گاهی حتی سنگینی سایه بعضی چیزا رو زندگی ات هم اذیت ات می کنه ...  

۲۳