والیبال

نمی دونم چرا٬اما از بچگی از توپ می ترسیدم...پس متعاقبا هیچ وقت سراغ بازی هایی که با توپ سر و کار داره نرفتم... 

فکر کنم سنگین ترین خلاف ام وسطی بوده! 

جالبه٬هر وقت توپ می یاد سمت ام٬نا خود اگاه گارد می گیرم... 

برای همین هم تو زنگای ورزش مدرسه همیشه بدمینتون بازی می کردم... 

گذشت و گذشت٬تا تربیت بدنی ۲ امسال... 

فکر کنم این حدیث از امام علی باشه که فرمودن : از هر چیزی که می ترسی٬بپر توش! (فکر کنم واضحه که نقل به مضمون کردم دیگه؟) 

این جوری شد که تصمیم گرفتم بپرم تو توپ!   

به به٬ کلی فکر کردم والیبال می تونه برام سخت تر باشه یا بسکتبال...بلاخره به این نتیجه رسیدم که تو والیبال توپ بیشتر سمت صورتم می یاد٬پس وحشتناک تره... 

جلسه اول... 

با اعتماد به نفس فراوان نیم ساعتی و نرمش کردم تا بدنم گرم بشه... 

چشم تون روز بد نبینه... موقع تمرین های تخصصی شد... 

نچ نچ نچ نچ... همه بچه ها حرفه ای...حداقل چند سالی والیبال بازی کرده بودند... 

مربی گفت: هر جوری که بلدید پنجه بزنید... من بچه می زدم٬بچه ها دلشون و گرفته بودن و می خندیدند! 

جلسه اول زود تموم شد٬ بگذریم که تا هفته بعدش تمام بندای انگشتم درد می کرد... 

شد جلسه دوم... 

مربی : تو حین راه رفتن ۵ تا پنجه بالا سر بزنید... 

بگذریم...نگفته پیداست که چی شد...توپ و می نداختم بالا خودم جا خالی می دادم!   

 دیگه کم کم داشتم از خودم نا امید می شدم که یاد حرف سوباسا افتادم... 

یادتون ه وقتی می خواست اولیت تمرین ها رو  با تیم توهو انجام بده به بازیکنا چی گفت؟ 

بچه ها شما باید با توپ دوست باشید! 

این جوری شد که یهویی متحول شدم... 

مربی بچه ها رو دو به دو رو به روی هم وایمیستوند تا پنجه تمرین کنند... 

جاتون خالی...جو گیر شده بودم بیا و ببین... 

یک ساعت تمام با یکی از بچه ها که تو تیم والیبال دانشگاه اس بازی کردم... 

هی اون تشویق کرد٬هی من روحیه گرفتم... 

بگذریم از اینکه تمام ناخون هام به طرز هولناکی خورد شدن ( من بدون ناخن نمی تونم زندگی کنم٬وقتی ناخن هامو می گیرم احساس می کنم انگشتامو قطع کردم! ) 

چیزی به به تموم شدن این جلسه نمونده بود که انگشتم کاملا برگشت و ... 

اون موقع یه مقدار داغ بودم٬خیلی متوجه نشدم...اما الان یه مقدار کاملا قابل توجهی درد می کنه و یه مقدار کاملا قابل توجه تری ورم کرده... 

..... 

.... 

... 

اینم نتیجه گوش کردن به حرفای اقای سوباسا! 

 خدا رو شکر٬اما مقدار قابل توجهی ترسم از توپ ریخت. 

۳۵