تدریس

به نظر من٬تدریس کردن علاوه بر اون که یه مهارت محسوب می شه٬یه هنر ارزنده هم هست... 

راست اش رو بخواید٬حتی فکر می کنم٬ یه جورایی معلم بودن باید تو خون ادم باشه... 

به خاطر همین هم معتقدم٬فردی با دانش کافی و حتی بالا٬لزوما نمی تونه استاد موفقی باشه... 

علم٬دانایی و اگاهی شرط لازم و ناکافی برای تدریس ه... 

یه مدرس خوب باید چندین پارامتر رو به طور هم زمان داشته باشه تا بتونه کار امد و مفید عمل کنه... 

به نظر من٬اولین صفتی که باید یه معلم داشته باشه...صبوری ه... 

معلم باید وجودی باشه مالامال از صبر... 

از طرفی باید فن بیان خوبی داشته باشه...چون ممکن فردی دانش قابل توجهی داشته باشه٬اما توانایی ارایه مطلب و تفهیم اون برای دیگران رو نداشته باشه... 

یه معلم خوب٬باید یه روانشناس خوب هم باشه... 

یه معلم خوب برای تدریس سنگ اندازه یه کوه بدونه... 

یه معلم خوب باید به روز باشه... 

می دونم هر کدوم از شما می تونید چندین پارامتر دیگه رو به این لیست اضافه کنید. 

هدف من اصلا تصویر کردن یه معلم یا یه استاد نمونه نیست. 

می خوام بدونم چرا هر کسی (من جمله خودم) به خودش اجازه می ده وارد این حرفه مقدس٬که از قدیم گفتن شغل انبیاست بشه؟ 

اصلا بیاید از بعد مذهبی قضیه هم بگذریم... مگه تعلیم و تعلم ادما کاره ساده ایه؟ 

بیاید از تمام تاثیرات فرهنگی٬اجتماعی٬سیاسی٬مذهبی که یه استاد می تونه رو شاگردش بگذاره هم بگذریم... 

چند درصد اساتید ما از عهده وظیفه ای که دولت به دوش شون گذاشته و بابت اون مستمری می گیرن  بر میان؟ چند درصد اونا حق مطلب رو ادا می کنن؟ 

اخه چرا هر دانشجوی دکترایی به صرف گرفتن مدرک(و بعضا قبل از اون) شروع به تدریس می کنه؟ 

اخه بابا جون ٬چرا کسی که توانایی تفهیم مطلب رو نداره٬ذره ای صبر تو وجودش نیست و اگه جزوه ی تو دست اش رو ازش بگیریم ادامه کلاس براش غیر ممکن می شه باید عنوان استادی رو یدک بکشه؟ 

کی جوابگوی اون همه وقت و انرژی و هزینه و پتانسیل تلف شده است؟ 

عزیزه دلم برو محقق شو...برو مرتبط با رشته ات یه کار دیگه ای بکن...اصلا نمی دونم...برو مسافر کشی... 

حداقل اه و نفرین بنده های خدا رو برای خودت نخر...  

متن بالا در فشار روحی بعد از اتمام کلاس ریاضی ۲ امروز نوشته شده...می گن وقتی عصبانی هستید٬کاری انجام ندید...تصمیمی نگیرید... 

اما خوب٬من نوشتم.... 

پس با در نظر گرفتن حال نویسنده در هنگام نگارش٬مطلب بالا رو بخونید. 

همین جا از تمام اساتید عزیزی که دلسوزانه برای رشد سطح علمی فرهنگی این مملکت تلاش می کنن و به گردن همه ما حق دارن تشکر می کنم و ازشون می خوام متن بالا رو خیلی به دل نگیرن... 

این متن شامل حال اون اقلیتی می شه که متاسفانه به علت مشکلات بازار کار و عدم تناسب استعدادها و  ... دارن روز به روز زیاد می شن. 

پ ن۱: جمعه شب٬با دانیال کلاس داشتم...ترم پیش تقریبا ۳۰ ساعت باهاش عربی کار کرده بودم و  به لطف خدا تونسته بودم نمره عربی ۸.۵ اش رو به ۱۹ برسونم. 

از اخرین کلاس ما فقط ۴ ماه می گذشت...حتی معنی فعل رفتن رو هم فراموش کرده بود! 

۲.۵ تمام وقت گذاشتم تا تونستم بهش  وزن اسم فاعل و اسم مفعول رو یاد بدم!!! 

تدریس صبر می خواد٬نه؟ 

پ ن ۲: امروز دانشکده داروسازی همایش نانو تکنولوژی گذاشته بود. رفتم.چون احساس می کنم امروزه بعد از زبان و کامپیوتر٬دونستن پایه ای از این علم می تونه برای اکثر رشته ها مفید باشه. 

یه سری کلاس مقدماتی و بعد پیشرفته برگزار می کنن که به احتمال زیاد ثبت نام می کنم.  

پ ن۳: این ترم کلاس زبان هم شکر خدا به خوبی و خوشی تموم شد از فردا می رم 303 

پ ن4: چند وقتی هست که یه بوت چرم قهوه ای ساده چشم ام رو گرفته...خیلی نازه...دوسش می دارم...امروز رفتم که بخرم اش...یاد پست اقا سهیل افتادم...دلم نیومد... 

پ ن 5:فردا با سارا اینا می ریم بیرون...

۴۱