۸۸/۸/۸

برای این روز قشنگ٬بسیار نوشتم...همه را خط زدم...پاره کردم...هیچ کدام به دلم نمی نشست... 

تا ... 

تا اینکه نامه ای نوشتم برای صاحب اش...برای خود خود  او... 

سلام و مقدمه چینی ها را من نوشتم٬بقیه را قلم ام دوید و من نظاره گرش بودم... 

نوشت و نوشت و نوشت... 

گریه امانم را بریده بود... 

وقتی نامه را امضا کردم٬ 

دلم سبک شده بود...ان حس قشنگ برایم لبخندی حاکی از ارامش به ارمغان اورده بود... 

من هیچ وقت خواب نمی بینم... 

دیشب خواب دیدم... 

خوابم رنگ نور داشت...رنگ اشتی... 

یعنی اقا نامه ام را خوانده؟! 

پ ن ۱: اقا جان٬قسم به اشک چشم عاشقانت...بیش از انچه قلم ام گفت٬ دوستت می دارم... 

پ ن ۲: میلاد نور٬بر تمام عاشقان گیتی مبارک...  

پ ن۳: نماز ظهر و عصر امروز رو تو امام زاده صالح خوندم...عالی بود...جای همه دوستان خالی بود... 

برای بعضی دوستان میس کال گذاشتم...خواستم تو حس قشنگم شریک شون کرده باشم. 

پ ن۴: برای خوشبختی تمام کبوترای عاشقی که امروز و برای شروع زندگی شون انتخاب کردن ارزوی بهترین ها رو می کنم... 

بالاخص مینا خانوم عزیزم... 

سمای نازنین٬که امروز با اقاشون تو حرم  امام رضا (ع) به عقد هم در می یان.. 

نازنین مهربون... 

و همه ی لیلی و مجنون های این مرز و بوم... 

پ ن۴: امروز٬یعنی ۸/۸/۸۸ ٬ ساعت ۸:۸ شب جلوی کوه نور با بچه های دوران راهنمایی قرار گذاشتیم...من و مهتاب که یادمونه...نمی دونم برم یا نه... 

اخــــــــــــــــی! همه دیگه بزرگ شدن! 

خدا همه شون و حفظ کنه...

۴۶