من٬منم

من نه از قافیه سازی چیزی می دونم٬نه از ردیف...هنوز هم خیلی اوقات یادم می ره فرق غزل با قصیده رو... 

من حتی خیلی کم شعر می خونم... 

از موقعی که یادم می یاد فقط نوشتم...همین. 

دیشب...شب خوبی بود... 

نیمه های شب خوابیدم...قبل از اذان صبح بیدارم کردند...ذهنم پر از کلمه بود... 

چراغ مطالعه ام رو روشن کردم و کلمات و اوردم روی کاغذ... 

همین... 

من٬منم.مهر ام یه گل سرخ 

همسر داغ شقایق شده ام 

ماه هست مادر من 

کمکی نور جهیزم کرده 

پدرم افلاک است 

کوکب و نور و فلک 

همه مهمان من اند 

باد هم می امد 

چه بسا٬می رقصید 

اب٬ساقی شده بود 

قدحی ملحم داد 

او٬ ولی مست ام کرد 

مست از روز ازل 

کاشکی بنماید 

رخ به من تا به ابد 

کام من شیرین بود 

تو به من می گفتی 

برف هم می امد؟ 

چه مهم است٬مگر؟ 

تو بگو سیل ام بود.. 

ما که افاق ز پا رد کردیم 

چه مهم است دگر؟ 

نرم نرمان رفتیم... 

از ازل تا به ابد 

یادمان می ماند٬ 

ان دم وصل دگر؟!