...
مهربانا...
نیک می دانم دیگر توان اداره دلم را ندارم...
کاری بکن٬
لطفی...
عنایتی...
چیزی....
سنگ ریزه هایی که زیر پایم سر می خورند٬خبر از سقوط می دهند...
مرا دریاب...
چه کنم٬عنان گسیخته می تازد و گرد و غبارش٬اسمان دلم را تیره و تار کرده...
معبودا...
صاحبا...
چه کنم؟
چاره ای...
نظری...
چیزی...
مگر نگفتی دلم دست من امانت است؟
.
.
.
من رسم امانت داری نمی دانم...سر افکنده امده ام امانت را تسلیم صاحب اش کنم...
دیگر بیش از این توان ندارم...
تلنگری لازم است تا این چینی بند زده از هم بگسلد...
به جمال ات قسم٬تمام توان ام را به اسارت گرفتم...
سر سجاده عشق٬دو رکعت نماز باران خواندم...مگر غیر تو را از دلم بشوید...
نشد...
روزه سکوت گرفتم تا نام غیر تو را به زبان نرانم...
نشد...
نیمه شب٬طواف تو کردم...دلم حول کعبه ای دیگر چرخید...
خواستم راه جهاد پیش بگیرم٬توان جهاد اکبرم نبود...
خواستم امر به معروف کنم٬تعریف ام از معروف عوض شده بود...
خواستم از منکرت نهی کنم٬دیدم رطب خورده ام...
خواستم از دشمن ات روی گردانم....دیدم دلم عجیب در گرو نفس است...
خواستم دوستان ات را دوست بدارم...دیدم دوستانت مرید نمی خواهند٬پیرو طلب می کنند...
خواستم زکات مال ام را دهم...دستم خالی بود و دلم پر از گناه....نمی دانستم زکات ان همه گناه چه می شود...
خمس داشته هایم را می بایست سر سال کنار می گذاشتم...گذشتن از یک تار مویش هم برایم حکم مرگ داشت...
من ماندم و کوله بار ناتوانی...
امده ام...
با سبد سبد شرم...دریا دریا رو سیاهی...
برای بنده ی بندگی نکرده ات٬چه می کنی؟
دلم را بگیر رو رنگ خدایی بزن...
نازنینا...
دلم از دلم گرفته...
دلم منزلگه توست...غیر تو در ان سکنی گزیده...
روی بیرون کردن اش را ندارم....
مگر نگفتی٬میهمان حبیب توست؟
می دانم حبیب نیست و رقیب است...
اما من...
اری من٬سالها پذیرایش بودم...
کاری بکن...
نظری...
لطفی...
مرحمتی...
پ ن۱: نازنین خدایم...
دوباره برایت پست اش کردم...گفتم شاید فراموش کردی بخوانی اش...اما٬نه...فراموشی که در تو راه ندارد...
پس چه شد؟
دست دلم می لرزد...کاری بکن...
مضطرم...
می دانم٬ که من باید حرکتی کنم تا تو برکتی برایم بفرستی...
اما چه حرکتی؟ به کدام جهت؟ با کدام هدف؟
مهربان پروردگارم....
نظری...
لطفی...
مرحمتی...
جز تو فریاد رسی نمی شناسم...
جز تو خدایی سراغ ندارم...
مرا به امید که رها کرده ای؟
رها...
می دانم رها نیستم...
من صاحب دارم...
صاحب من تنها مصاحب من نیز هست...
صدایم را می شنوی؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
مکالمه به سبک فرا 2000
به نظر شما چه نوع رابطه انسانی و یا اجتماعی می تونه بین دو طرف این مکالمه برقرار باشه؟
---- : 
۵۴
کمدی تلخ من بودن...
حرفهایم را خیلی جدی نگیرید...چون هنوز مایلم صورتک مهربان و شادم را با خود حمل کنم...
من برای ادامه زندگی...برای داشتن کیمیای هستی که به گمانم حکما گفته اند امید است٬به ان نیاز دارم...
اما حال٬احتیاج دارم برای لمحه ای ان را کنار بگذارم...دوست دارم بدانم در این سالها که خودم نبودم٬دنیا چه قدر تغییر کرده...
دوست دارم ذره ای خودم بودن را تجربه کنم...دوست دارم لحظه ها و خاطرات خودم بودن را غبار روبی کنم...
پس بگذار لا اقل اینجا بنویسم...
نگو...
شماتت ام نکن...
با تو ام...با خود تو...
خدا٬که نگفته می داند...او شب ها...در رویاهایم که خیلی کم می بینم٬به من اجازه می دهد خود خود خودم باشم...بدون صورتک...بدون خودم...
یادت باشد...قول دادی چیزی نگویی...
برای خاطر خدا هم که شده لحظه ای ذره بین ات را کنار بگذار...
اگر نمی توانی٬لا اقل امروز اینجا را نخوان...
نمی خواهم باشی...حداقل برای لحظه ای...
مدتی است هیچ چیز خوشحالم نمی کند...
خوشحال که خیلی خوشحال است...اخرین بار که لبخند زدم را هم خوب خاطرم نیست...
شاید بر می گردد به روزی که پرسید:
الست ربکم؟!
فکر کنم انجا بود...لبخند زدم و گفتم : بلی...
مدتی است سرد سردم...انقدر سرد که یقین دارم حتی بودنت هم یخ وجودم را اب نمی کند...
می نویسم که یادم بماند...
این روزها از خوبی ها هم خسته ام...
از معشوق بودن...محبوب بودن...از بودن...
یادت باشد٬گفتم...
چیزی نگویی...
شماتت ام نکنی...
کافی است...
حالا دوباره مثل دخترهای خوب سرزمین رویا که فقط در فیلم ها لنگه اش را پیدا می کنی٬صورتک را می زنم...
خودم هستم...
س-ف
می شناسی مرا؟
رنگ ها
می گن هر کدوم از روزای هفته رنگ مخصوص خودشون رو دارن و بر اساس این رنگ یه نام خاصی هم پیدا کردن.
این مطالب بر گرفته از هفت پیکر نظامی هست٬که دکتر الهی قمشه ای هم اون و تایید کردن.این جور که من شنیدم دنیا هم یه جورایی قبول اش داره.
روز هفته سیاره رنگ عنوان
شنبه کیوان سیاه -----
یکشنبه خورشید زرد مرد
دوشنبه ماه سبز زمردی زن
*سه شنبه بهرام سرخ روز ازدواج ـ عشق
چهار شنبه عطارد ابی بازرگانی ـ تجارت
پنج شنبه مشتری قهوه ای سعادت ـ خوشبختی
جمعه زهره سفید ارامش
از طرف دیگه هر رنگ از لحاظ روانشناسی نکاتی رو در بر داره٬ مثلا:
رنگ سمبل طبیعت رفتار شناسی(+) اسیب شناسی (-)
سیاه شب وحدت غم
سفید کبوتر صلح بی تفاوتی
سرخ خون حیات توحش
ابی دریا قدرت استبداد
سبز نباتات بالندگی سیادت
زرد نور عروج بیماری
صورتی گل رمانس هپروت
قهوه ای قهوه استواری تلخی
خاکستری خاکستر بینابینی خنثی
بنفش بنفشه تنوع تردید
در یک نگاه کلی هم رنگ های شفاف گویای سلامت هستن و رنگ های کدر عدم سلامت رو می رسونند.
(سوالی پیش اومد بپرسید٬جواب می دم.)
پ ن۱: معمولا متناسب با احوالاتم می نویسم٬پست می کنم...
شاید این پست٬نا مربوط ترین پست ممکن باشه.شاید بهتر بود امروز فقط پی نوشت می نوشتم...شایدم نمی نوشتم...شایدم می نوشتم اما پست نمی کردم.
پ ن۲: گرم یاد اوری یا نه
من از یادت نمی کاهم...
خدا رو چه دیدی٬شایدم کم کردم...
پ ن۳: الهی و ربی من لی غیرک؟!
پ ن۴: گفت: خواسته هایت را برایم بنویس...سالها گذشت...کاغذم هنوز سفید است...
۵۳
من٬منم
من نه از قافیه سازی چیزی می دونم٬نه از ردیف...هنوز هم خیلی اوقات یادم می ره فرق غزل با قصیده رو...
من حتی خیلی کم شعر می خونم...
از موقعی که یادم می یاد فقط نوشتم...همین.
دیشب...شب خوبی بود...
نیمه های شب خوابیدم...قبل از اذان صبح بیدارم کردند...ذهنم پر از کلمه بود...
چراغ مطالعه ام رو روشن کردم و کلمات و اوردم روی کاغذ...
همین...
من٬منم.مهر ام یه گل سرخ
همسر داغ شقایق شده ام
ماه هست مادر من
کمکی نور جهیزم کرده
پدرم افلاک است
کوکب و نور و فلک
همه مهمان من اند
باد هم می امد
چه بسا٬می رقصید
اب٬ساقی شده بود
قدحی ملحم داد
او٬ ولی مست ام کرد
مست از روز ازل
کاشکی بنماید
رخ به من تا به ابد
کام من شیرین بود
تو به من می گفتی
برف هم می امد؟
چه مهم است٬مگر؟
تو بگو سیل ام بود..
ما که افاق ز پا رد کردیم
چه مهم است دگر؟
نرم نرمان رفتیم...
از ازل تا به ابد
یادمان می ماند٬
ان دم وصل دگر؟!
امشب...
امشب٬ماه بود٬ماهتاب بود...دلم با من نبود...
امشب٬جوی بود٬جویبار بود...دلم با من نبود...
امشب٬کوه بود٬کوهسار بود...دلم با من نبود...
امشب٬راه بود٬راهوار بود...دلم با من نبود...
امشب٬اب بود٬ابشار بود...دلم با من نبود...
امشب٬بام بود٬بام داد بود...دلم با من نبود...
امشب٬شهر بود٬شهرزاد بود...دلم با من نبود...
امشب٬نفس بود٬ هم نفس بود...دلم با من نبود...
امشب٬شب بود٬شبتاب بود...دلم با من نبود...
امشب٬دل بود٬دلدار بود...دلم با من نبود...
امشب٬تو بودی٬تو بودی...دلم با من نبود...
نه! نه!
امشب٬نه تو بودی...نه من بودم٬نه دلمان...
امشب فقط خدا بود...
پ ن۱: من٬منم...مهریه ام یه گل سرخ...
پ ن۲: امشب ماه را به سبد سبد ستاره فروختم...
پ ن۳: شده سه بار در خانه ی لسان الغیب بروی و هر بار یک جواب بشنوی؟!
دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند وندر ان ظلمت شب اب حیاتم دادند
.
.
.
پ ن۴: امشب ماه با همیشه فرق داشت...امشب ماه وسیع شده بود...شاید به وسعت دریا...
۵۱
دکتر باهر
امروز سه شنبه بود و باز هم کلاس های شیرین دکتر باهر عزیز.البته ناگفته نمونه که دوازدهمین همایش بین المللی بهداشت محیط هم امروز تو دانشگاه ما برگذار شد.چون دبیر این همایش استاد ما بود و ما هم با ایشون کلاس داشتیم این توفیق اجباری شامل حال ما هم شد.همایش از ساعت ۸صبح تا ۵ بعد از ظهر بود.من هم ساعت ۸-۱۰ اش رو موندم بعد هم برگشتم دانشکده تا به کلاس های دکتر باهر برسم.
صحبت امروز شون درباره ی رنگها بود...باز هم کلی حرف از ایشون و یه دنیا سوال از من...اما این بار جواب سوالامو ندادن و به منشی شون گفتن که برای امروز برای من یه قرار ملاقات تو دفتر شون بذاره...
چی؟ دکتر باهر؟ من؟ دفترشون؟
یه گل رز قرمز بزرگ خریدم و به اقاهه گفتم دور ساقه اش و برام کنف بپیچه با یه پاپیون خوشگل...
رفتم دفترشون( اتی ساز)...باورتون نمی شه...چند دقیقه اول و کاملا تو شوک بودم...دیزاین اتاق فوق العاده بود! انگار زمان تو ۲۰-۳۰ سال پیش وایساده بود..همه چیز سنتی٬قدیمی و فوق العاده زیبا...
اتاق انتظار شامل یه کتابخونه بزرگ با یه عالمه کتاب بود و دیوارایی که پر بود از عکس و تابلو و شعر نوشته...
فضا واقعا منو گرفته بود...بی اختیار به منشی گفتم: اینجا خیلــــــــــــــــــــــی قشنگه!
خندید...گفت: چشماتون قشنگ می بینه عزیزم...
کفشامو دراوردم پامو گذاشتم رو قالی های لاکی بسیار زیبا...رو اولین صندلی نشستم و محو دیوارها و قشنگی های اتاق شدم...
نمی دونم چه قدر گذشت که خانوم منشی گفت: دکتر تو اتاق شون منتظرتون هستن...
بلند شدم.در اتاق و زدم و رفتم تو...یه اتاق ساده اما قشنگ که تمام دیوارش پر از مدارک استاد و عکس های یادگاری بود...استاد با لباس های راحتی رو کاناپه نشسته بود...با روی باز ازم استقبال کرد...
بعد از سلام و احوال پرسی شروع کرد...
گفت و گفت و گفت...از خوابی که امروز صبح دیده بود...از شعری که گفته بود...از فَر...
حرفای عجیب و جدیدی که تا به حال نشنیده بودم...انگار من و درون ام رو می دید...تمام حالاتم و احساساتی که اغلب کلماتی واسه توصیف شون نداشتم و برام شرح داد...کامل و جامع با دلایل علمی و فرا علمی...
فکر می کنم ۲-۳ ساعتی صحبت کردیم...اتفاقات جالب تری هم افتاد که از ذکرش می گذرم...
روز جالبی بود...خیلــــــــــــی جالب!
دکتر گفت: در اتاق من همیشه به روی شما بازه...خوشحال می شم اگه دوباره ببینم تون...
هنوز حرفای استاد داره تو ذهن ام زنگ می زنه...
فرّ...
پ ن۱: خیلی وقته که دیگه سپیده دانایی برام نمی یاد...
پ ن۲: هنوز داشتم مسئله ی سارا رو بررسی می کردم که...باز سلف...باز یکی دیگه از دوستام...باز حرفای تکراری...
خدا جون داری چی کار می کنی؟ شوخی ات گرفته؟
۵۰
سلام
سلام٬امیدوارم که حالت خوب باشد.اگر از احوالات اینجانب خواسته باشی ملالی نیست حتی دوری شما...
پ ن۱: ...
پ ن۲: این قافله ی عمر عجب می گذرد...
۴۹
راننده تاکسی
امروز صبح که می خواستم بیام دانشگاه سوار یک عدد تاکسی شدم...
دوستان چشم تون روز بد نبینه...
باور کنید تو مدت ۵-۶ دقیقه ای که تو تاکسی بودم٬اقای نسبتا محترم راننده حول و حوش ۱۵-۱۶ خلاف رانندگی واضح انجام داد!
انقدر جای اقای راننده کلاژ و ترمز گرفته بودم که کف پام درد گرفته بود! جدا در نوع خودش بی نظیر بود هاااا
فکرشو بکنید٬من جز اون دسته از ادمام که از سرعت و هیجان بدم نمی یاد...پیش بیاد خیلی دوست دارم سرعت ۱۸۰-۱۷۰ تا رو هم تجربه کنم!
اما واقعا تو ماشین این اقا داشتم از ترس سکته می کردم!!!!!! افتضاح بود! هر ان امکان می دادم با ماشین های رو به رو شاخ به شاخ بشیم( تو ترافیک سنگین٬تو لاین مقابل ویراژ می دادن!)
قضیه وقتی جالب تر شد که وقتی رسیدیم پشت چراغ قرمز٬اقا سفره دل شو برای یکی از مسافرا باز کرد و شروع کرد به تعریف کردن...
این که یه دوره ای راننده ترانزیت بوده و از وقتی یه موتوری بهش زده٬نتونسته با ماشین های سنگین کار بکنه...جالب تر اینجاست که تا من پیاده شم هم در نکوهش رانندگان بی احتیاط و خلاف کار که قانون رو رعایت نمی کنن رفتن بالا ممبر!
باور کنید ۵ دقیقه ی دیگه تو ماشین مونده بودم شاخام در می یومد! مگه میشه؟ !!
وقتی پیاده شدم٬یه ریزه فکر کردم...به نظرم اکثر ما ادما این جوری هستیم...کم و زیاد داره هااا٬اما هست...
اکثرا اطلاعات مون٬اطلاعات بدی نیست و اگر پای انتقاد یا حتی نصیحت کردن بیوفته٬یکی دو ساعتی اندر معایب و محاسن موضوع صحبت می کنیم...
اما وای به روزی که پای عمل برسه...
دوستی می پرسید: به نظر تو انسان بیشتر ظلوم ه یا جهول؟
اولا فکر می کردم جهول ه...اما حالا با اطمینان می گم ظلوم ه...اگر هر کدوم از ما فقط به دونسته هامون عمل می کردیم٬الان کجا بودیم؟!
خدا جون شکرت...
پ ن۱: واضح ه که شیر و نوشابه رو نمیشه تو یه ظرف نگه داشت...اگه یه ذره عاقل باشی می فهمی که نوشابه فقط به درد شستن سرویس بهداشتی می خوره و بس!
اما اندر فواید شیر میشه چندین ساعت صحبت کرد...ادم عاقل هیچ وقت سمت نوشابه هم نمی ره!
باز حس ششم داره قلقلکم می ده...
پ ن۲:معلم زبان این ترم مون رو خیـــــــــــــــــــــلی دوست دارم...به نظرم ادم جالبیه! فقط ۲۵-۲۶ سالشه...به طور هم زمان هم انگلیسی تدریس می کنه هم فرانسه...به طور هم زمان هم داره روانشناسی می خونه هم مترجمی زبان...به طور هم زمان دو جا کار می کنه! به به! هزار ما شا الله!
دیروز داشت از روی دست خط مون شخصیت هامون و می گفت٬ شخصیت هر کسی و تو یه خط می گفت...واسه منو نگفت...گفت بعد کلاس بیا با هم حرف بزنیم...رفتم...کل برک و حرف زد. جدی جدی من انقدر پیچیده ام؟!
دست خط یکی از دوستام هم اول کتاب زبانم بود.نشون اش دادم.حرفای جالبی زد که با واقعیت هم خونی داشت...گفت اون تو تصمیم گیری خیلی بهتر از تو عمل می کنه و ...
۴۸
دانش + جو؟
به نظر شما یه دانش + جو چه جوری می تونه درس هاشو پاس کنه؟
یک دانشجوی با استعداد معتقده در ۳۶۵ روز سال٬روزی برای درس خوندن اش وجود نداره!
و صد البته برای این ادعای خودش دلایل قانع کننده ای هم داره که فکر کنم شنیدن این دلایل برای شما هم خالی از لطف نباشه...
*هر سال ۵۲ جمعه داره. واضحه که جمعه ها برای استراحت ه...
روزهای باقی مانده :۳۱۳ روز
*۵۰ روز تعطیلات تابستونی داریم که همون جوری که می دونید تو اون روزا هوا بس ناجوانمردانه گرم است و درس خواندن بسیار طاقت فرسا!
روزهای باقی مانده :۲۶۳ روز
*پزشکا می گن که هر فرد به طور میانگین باید ۸ ساعت تو روز بخوابه٬که در سال می شه به عبارتی ۱۲۲ روز
روزهای باقی مانده : ۱۴۱ روز
*۱ ساعت ورزش و پیاده روی هم که لازمه ی داشتن یه بدنه سالمه٬یعنی می شه ۱۵ روز سال.
روزهای باقی مانده :۱۲۶
*۲ ساعت هم برای غذا و هله هوله خوردن...یعنی میشه چه قدر؟ بله٬ ۱۵ روز از سال.
روزهای باقی مانده :۹۶
*۱ ساعت تو روز هم برای مکالمه و مراوده و درد و دل کردن...(یادتون که نرفته؟ انسان موجودی است اجتماعی!) یعنی ۱۵ روز
روزهای باقی مانده :۸۱ روز
*در سال حداقل ۳۵ روزش رو امتحان داریم...اساتید محترم هم می گن: روز امتحان نباید درس خوند!
روزهای باقی مانده :۴۶ روز
*۴۰ روز هم که تعطیلات رسمی و زمستانی داریم.
روزهای باقی مانده : ۶ روز
* حداقل ۳ روز هم تو سال خدایی نکرده مریض می شیم...
روزهای باقی مانده : ۳ روز
* یعنی دو روز تو سال با بچه ها سینا و گردش هم نریم؟
روزهای باقی مانده : ا روز!
که خوب معلومه دیگه٬اون روزم روز تولدتون ه...کی و دیدید که روز تولدش درس بخونه؟!
پ ن۱: تا نیم ساعت پیش شاگرد داشتم! امروز شنبه است...از همون روزایی که ۸ صبح تا ۸ شب کلاس دارم...
اما شکر خدا حالم خوبه ( مثال: دانیال جان٬می شه یه لطفی ازت بکنم؟ دانیال یه رب خندید...)
پ ن۲: پست والیبال رو که خاطرتون هست؟!
امروز ۱۰ تا پنجه بالا سر به طور متوالی زدم... باورتون می شه؟! تازه سرویس زدن و ساعد رو هم بلد شدم!
پ ن۳: این بارون خوشگل هنوز داره می یاد...
خدا جون شکرت!
۴۷